Ostatnie tygodnie raz jeszcze pokazały, że nikt nie potrzebuje talentu, by osiągnąć w życiu COŚ. Nawet jeśli masz przeciw sobie cały świat możesz stać się wielki. Brzmi bardzo banalnie, ale zbyt wiele dowodów potwierdza prawdziwość tego twierdzenia.
Całe zamieszanie wokół zachowania Joachima Loewa przypomina mi trochę naśmiewanie się z niepełnosprawnego na ulicy lub kopanie kogoś, kto upadł. Tacy jesteśmy dorośli.
Jadąc na urlop rzadko kiedy myśli się o tym, że może nam się przytrafić coś złego. Ja o tym zwykle nie myślę. I Wam też nie polecam tego robić. Natomiast o swoim życiu warto pomyśleć trochę wcześniej i jeszcze przed wakacjami wstukać…
Znajdują się wśród 10 najbardziej poszukiwanych specjalistów w Polsce, zarabiają niezłe pieniądze, a mimo wszystko wciąż pokutuje przeświadczenie, że są naciągaczami i cwaniakami. Przedstawiciele handlowi. Dlaczego im tak bardzo nie wierzymy?
Kilka dni temu natknąłem się na słowa, które podobno dawno, dawno temu powiedział Bogusław Linda: Kiedyś pomaganie nie było modne, było oczywiste. Internet podchwycił te słowa i co jakiś czas wracają jak bumerang.
Do tej pory zawsze podróżowałem z kimś. Bo to raźniej, zabawniej, jest do kogo gębę otworzyć. Ale ostatnia krótka wyprawa była samotna. Nie dość, że wcale mi to nie przeszkadzało, to jeszcze pozwoliło spojrzeć na podróż w całkiem inny sposób.
Może jestem marzycielem, może myślę źle, a winę za to ponosi amerykańskie kino o nauczycielach z pasją, ale niestety polskie szkoły wciąż pozostawiają wiele do życzenia. Jest lepiej, wiele miejsc zarządzanych jest wzorowo, ale wciąż sporo można poprawić.
Nie mam jeszcze dokładnych obliczeń, ale w październiku zrobiliśmy na pewno ponad 5 000 km. Życie w podróży ma swoje plusy, a wśród nich najważniejszy: jest życiem w podróży. Ale ten plus otoczony jest przez sporo grupkę minusów.
Nie oglądam telewizji, bo nie mam telewizora. Gdybym go miał to pewnie bym oglądał. Choćby po to, żeby od czasu do czasu popatrzeć sobie na konferencje podczas których politycy udają, że mówią, dziennikarze udają, że zadają pytania, a społeczeństwo udaje, że…
W dyskusji o przyjęciu do Polski imigrantów z Syrii najbardziej wkurza mnie to, że nie ma żadnej dyskusji. Jest walka na manipulacje i próby obrony nie własnego zdania, ale przede wszystkim udowodnienia, że to JA mam rację. Z obu stron.
Gdy okazuje się, że być może w pobliżu Twojego domu zakopano skrzynkę złota, to nagle ludzie są sympatyczniejsi i częściej pytają, co tam u Ciebie. A co się dzieje, gdy znajdujesz nie skrzynkę a pociąg?
